تأثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی با روش قصه‌گویی بر رفتارهای اجتماعی و احساس تنهایی دانش‌آموزان پرخاشگر

رفتار پرخاشگرانه در کودکان، مشکل متداولی است که در همه جای دنیا نیاز به توجه فزاینده‌ای دارد و پژوهش درباره راه‌حل‌های مؤثر، ضروری به نظر می‌رسد. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی مربوط به محیط مدرسه و کلاس درس با روش قصه-گویی بر بهبود رفتارهای اجتماعی و کاهش احساس تنهایی دانش‌آموزان پرخاشگر بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس-آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه سوم و چهارم دارای رفتار پرخاشگرانه دبستان‌های شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بودند که از بین آنها نمونه‌ای به حجم 30 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. اطلاعات موردنیاز در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه‌های سنجش رفتار اجتماعی فرم معلم آشر و کاسدی، احساس تنهایی آشر و ویلر، و پرخاشگری اهواز زاهدی و نجاریان جمع‌آوری شد. به افراد گروه آزمایش طی 8 جلسه مهارت‌های اجتماعی به شیوه قصه‌گویی آموزش داده شد، درحالی‌که شرکت‌کنندگان گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک‌متغیره و چندمتغیره نشان داد استفاده از آموزش مهارت‌های اجتماعی مربوط به مدرسه و کلاس درس با روش قصه‌گویی باعث بهبود نمره کل رفتارهای اجتماعی و کاهش احساس تنهایی دانش‌آموزان پرخاشگر شده است. بر اساس این نتایج می‌توان گفت که از آموزش مهارت‌های اجتماعی به روش قصه‌گویی می‌توان به عنوان برنامه مداخله‌ای جهت ارتقاء روابط با همسالان و کاهش احساس تنهایی دانش‌آموزان پرخاشگر استفاده کرد.